بانو ناپدید میشود

سیندی شرمن عکاس مهمی است. خیلی مهم. آن‌قدر که هر کتاب مربوطی را در این سال‌ها باز می‌کنی رد و نشانی از او را در آن‌ها می‌بینی. خوب یا بد. حق یا ناحق. بهرحال مهم است.

گوناگونی حرف و حدیث و سخن بسیار گفته‌اند. هم خود عکس‌هایش کانون نقد و تحلیل بوده و هم تصاویرش بهانه‌ای برای بحث‌های دیگرتری در خصوص فمینیسم، پست مدرنیسم، بحران هویت، پیوند عکاسی با سایر رسانه‌ها و نظایر آن شده است. خاص‌ترین عکاس دو دهۀ اخیر است. با آزادی و رهایی هنرمندی که دلبستۀ رسانۀ عکاسی نیست، راه می‌‌دهد تا انواع و اقسام رسانه‌ها داخل تصویری در هم بیامیزند. آدمی است که دائماً تغییر چهره می‌دهد و عوض می‌شود. هم‌ شکل وشمایلش و هم‌ نوع تصاویرش. فاصلۀ بسیار زیادی است میان بازی تصویری و شوخ‌طبعانۀ "عکس فیلم"هایش با تصاویر خشن و موحش و چندش‌آور مجموعه‌های آخر، خیلی نمی‌توان حرکت‌های بعدی را حدس زد. مثلاً یکی از آخرین اخبار این است:

ساختن فیلمی ترسناک به نام office killer.

هنوز هم اگر بپرسند، نمی‌توانیم بگوئیم که سیندی شرمن، دقیقاً چه شکلی است و هنرمند چه شاخه‌ای است.