پاراجانف را بیشتر به خاطر فیلم‌هایش می‌شناسند. آن هم تنها 4 فیلم بلندی که در فاصله سال‌های 1964 تا 1988 ساخت. این فیلم‌ها به شیوه‌ای بدیع به فرهنگ‌های بومی منطقه قفقاز می‌پردازند. اما آثار پاراجانف محدود به اینها نیست. او از جمله کسانی است که علی‌رغم موانع بسیار، با هنرش زندگی کرده و ردی از خلاقیت جوشانش بر تمام اشیاء پیرامونش بر جا مانده. آثار تجسمی او که بالطبع، از قابلیت نمایش گسترده همچون سینما، محروم‌اند، تقریباً همه در همین منطقه باقی ماندند و حالا در موزه ارمنستان نگهداری می‌شوند.آنها هرچند از کیفیت خلاقانه‌ای برخوردارند، کمتر دیده شده‌اند؛ به مجموعه‌های بزرگ راه نیافته اند و بدون پشتوانه تبلیغاتی مرسوم در دنیای هنر امروز مانند خود فرهنگ این منطقه جایی در حاشیه جهان قرار گرفته‌‌‌اند.
