دانیل پیتین، نقاش جوان اهل چکسلواکی در 1977 در پراگ متولد شد. بین سال‌های 1990 تا 1994 به تحصیل نقاشی در هنرستان مشغول بود. پس از آن در آکادمی هنرهای زیبای پراگ در رشته نقاشی کلاسیک و سپس در رشته هنر مفهومی به تحصیل پرداخت و در سال 2002 فارغ التحصیل شد. او از فعالان در زمینه نقاشی توهمی محسوب می‌شود. کمپوزیسیون‌ها و ابهام موجود در کارهایش یادآور صحنه‌های فیلم‌ها و رویاهای رنگین هستند و اجرای استادانه شان گواهی بر استعداد نقاش هستند که به تازگی مورد توجه گالری‌های فرامرزی هم قرار گرفته است.
تصاویر فیگوراتیو کارهایش که به نظر می‌رسد از متن یک داستان دراماتیک برگرفته شده اند، با فضاهایی خالی که گویی در همین لحظه اتفاقی در آنها رخ داده و یا قرار است رخ بدهد، تاثیر آزاردهنده ای بر بیننده دارند. این تصاویر یاد آور صحنه‌هایی از آثار فلینی هستند که برای بیننده مرموز و گناه آلود می‌نمایند. خود او از خلال این تصاویر سعی در برقراری ارتباطی با گذشته اش دارد؛ گذشته ای که نیمی از آن در دولتی کمونیستی و نیمی دیگر در دوران سرمایه‌داری سپری شده‌است : « ... این اتفاقات تا حدی کودکی مرا دگرگون ساختند و سایه‌ای نه لزوما سیاه بلکه بیشتر پوچ و بی‌معنی از خود به جای گذاشتند. وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، مثل این است که به یکی از رمان‌های کافکا می‌نگرم. من در کشوری مملو از دروغ و محدودیت بزرگ شدم اما تنها در طول چند روز - دقیقا زمانی که به سن بلوغ رسیدم - گویا به یک باره همه آزاد و رها شدند. آیا این داستان شبیه داستان‌های کافکا نیست؟
