مدتها بود که می‌خواستیم درباره‌ی امیرابراهیمی صحبت کنیم. نقاشی که با اعتقاد و جدیت سال‌هاست که کار می‌کند. از تأثیر عمیق دانش تئوریک درکار عملی‌اش آگاه است. ازحواشی و ظواهر فضای تجسمی ما دوری می‌کند. برخلاف بسیاری از هم نسلان خود توان انتقادپذیری و گفتگوی با جوان‌ترها را دارد و از همه مهم‌تر نقاش است. با دلی گاهی شاد، گاهی تلخ، گاهی واقع‌گرا، گاهی شاعرانه. ثمیلا‌امیرابراهیمی از شماره‌های نخست مجله با ما همکاری کرد. بی‌دریغ و بی‌توقع، و این همکاری او را و ما را از پرداختن به نقاشی‌هایش برحذر میداشت، نکند که ... اما دیگر وقتش بود. به بهانه‌ی نمایشگاهش از او خواستیم تا با «حرفه: هنرمند» به گفتگو بنشیند؛ واو پذیرفت.