به حضور و صدای آرام بیژن بنی‌احمد نمی‌ماند که تا این حد جستجوگر و پرحرکت بوده باشد. عکاسی را از پیِ روانشناسی، در آلمانِ سالهای 1950 خوانده. همه جور کاری را در این زمینه تجربه کرده است. دامنه‌ی آرشیو عکس‌هایش شاخه‌های مختلفی از عکاسی را در خود دارد: از گزارش‌های خبری و سیاسی تا عکس پرتره‌ی استودیویی، از مستندنگاری اجتماعی تا عکس تبلیغات، از عکاسی معماری تا عکس طبیعت، از قوم‌نگاری تا تجربیات شخصی و انتزاعی.

و آنچه که بیش از همه این گستردگی را موجه میکند، استمرار و تداوم فعالیتی این‌چنینی در مدتی طولانی است. از سال‌های 1340 تا همین امروز.

چند ماه پیش، بیژن بنی‌احمد در گالری "آریا" با نمایشگاهی دوسالنی، حاصل فعالیت‌های چهل ساله‌اش در عکاسی را، کنار تجربیات شخصی سال‌های اخیرش به نمایش گذاشت. در این چند صفحه‌ی محدود کوشیده‌ایم تا بخش بسیار کوچکی از این عملکرد را بازتاب دهیم.

راهیابی به درون عکس : گفت‌وگوی تورج حمیدیان با بیژن بنی‌احمد

بخشی از گفتگو:

تورج حمیدیان: از خودتان بفرمایید و سوابق تحصیلی و عکاسی‌تان.

بیژن بنی‌احمد: متولد ۱۳۱۵ تهران هستم. بعد از اینکه در سال ۱۳۳۴ تحصیلاتم در دانش‌سرای مقدماتی تهران تمام شد. دو سال معلم دبستان بودم و سال ۱۳۳۶ بعد از گرفتن پذیرش رشته روان‌شناسی از دانشگاه توبینگن Tuebingen آلمان ۶ سال روان‌شناسی خواندم. علاقه شخصی و فعالیت کاری پدرم در این زمینه دلیل انتخاب این رشته بود. در همین مدت علاقه به عکاسی و فیلم‌برداری مرا بر آن داشت که کتاب‌ها و مجلات گوناگونی را مطالعه کنم. و اولین آشنایی با مقالات و کارهای اتو اشتاینرت Oto Steinert برقرار شد.