پلورالیسم (یا کثرت باوری - تکثرگرایی - اصالت تکثر) هم پدیده‌ای به قدمت تاریخ (یا دست کم فلسفه) است و هم پدیده‌ای نو ظهور. آن شکل از پلورالیسم که علاوه بر بحران جهانی، در کشورهایی نظیر کشور ما، بحرانی مضاعف را موجب شده، البته به شق نوظهور آن، و تلویحاً پست مدرنیسم، مربوط می‌شود. پلورالیسم چیز واحدی نیست بلکه در ساحت‌های مختلف زندگی اجتماعی روزمره، سیاست، فرهنگ، علم و هنر، رنگ و بویی متفاوت می‌یابد و برپایه‌ی مبانی و خصلتهای ذاتی، قومی، تاریخی و جغرافیایی هر ساحتی، تجربه و درکی متفاوت را می‌طلبد و یا شکل می‌دهد. باید از رویکرد «باری به هر جهت» و «علی‌السویه» که به نظر آموزه‌ی آزادی‌خواهانه پلورالیسم است به تحلیل و گزینش راهکار درست‌تر در عرصه‌ی پر امکان پلورالیسم دست زد، زیرا در چنین جایگاهی است که اصالت تکثر تعدد و تفاوت معنی می‌یابد.