بی‌شک عکاسی طبیعت در شمار یکی از قدیمی‌ترین شاخه‌های هنر عکاسی محسوب می‌شود. عمر و قدمت آن، هم اندازۀ تاریخ صد و شصت و چهار سالۀ عکاسی است. از همان لحظه‌ای که هنری فوکس تالبوت انگلیسی، برگ‌هایی را روی کاغذ کالوتایپش گذاشت، عکاسی طبیعت به طور جدی دلمشغولی بسیاری از هنرمندان این رشته شد. علیرغم تمام سرزنش‌هایی که در طول این یک و نیم قرن به عکاسان طبیعت روا رفته (چه از سوی منتقدین با این باور که دیگر حرف تازه‌ای در عکاسی طبیعت نگفته باقی نمانده و چه از سوی عکاسان متعهد اجتماعی که گاه و بی‌گاه – بالاخص در شرایط بحرانی اجتماع- دلبستگی‌های عکاسان طبیعت را حمل بر بی‌اعتنایی و تفنن کرده‌اند). این سخت‌کوشان همیشه ثابت کرده‌اند که چطور قادرند از عناصری آشنا و تکراری، آشنایی‌زدایی کنند و مرزهای قلمروی زیبایی‌شناسی را فراخ‌تر سازند. آدم‌هایی که حضور آثار هر کدامشان نقطۀ تعیین کننده‌ای در روند تاریخ عکاسی است.