اگر هنر غرب از رنسانس به این سو در دیالکتیکی درونی سیر تحول وتطور خود را طی کرد، هنر معاصر ایران دائماً درگیر عنصری غریبه و بیرونی بود که یا باید با آن گفت‌وگو می‌کرد یا ترکیب و تلفیق می‌شدو یا خود را تماماً از آن پر می‌کرد. به دلیل تفاوت ماهوی بین ژانرهای مختلف هنری در ایران و غرب، مسیر تحولات و تغییرات بعدی این گونه‌ها به ناگزیر در آن‌جا و این‌جا یکسان نبود. ...