می‌توان فرآیند کاری احمد عالی را هم‌ چون تقلایی برای شکل بخشیدن به «عکاسی هنری» درک کرد. او پیش‌آهنگ عکاسی هنری ایران است، یکه و تنها عکاس در میان هنرمندان مدرن دهه چهل ایران. و هم‌ چون آغازگران غربی این رسانه در فضایی می‌زید که عکس را اثر هنری در شمار نمی‌‌آورد. پس در این میان کمر به طرح راه‌ حل‌هایی فردی برای اعتبار بخشیدن به عکس در مقام هنر می‌بندد. یکی از تمهیدات او از جهتی بی‌‌شباهت به آغازگران غربی این راه نیست.