این نوشته بر آن است تا مفهوم هویت مهاجر را با استفاده از دیدگاه‌های واسازانه (deconstructive)،و با رجوع به کتاب بامزه به فارسی اثر فیروزه دوما،از منظر مطالعات فرهنگی و نقد پسااستعماری مورد بررسی قرار دهد.ابتدا در این مورد که به کارگیری ژانر طنز در بافت ادبیات مهاجرت به طور کلی تا چه اندازه موجه و متداول است بحث خواهم کرد و شیوۀ‌ انطباق این مجموعه خاطرات با ژانر مذکور را شرح خواهم داد.