تدریس هنر قبلاً امری بود آکادمیک و از این حیث به آن افتخار می‌کرد. دوره‌کارآموزی طولانی‌ مدت کسی که قرار بود در آینده نقاش یا مجسمه‌ساز شود، ماهیتاً عبارت بود از مشاهده طبیعت و تقلید هنر قدما و عمدتاً شامل کسب مهارت در چارچوب‌های خاص فرهنگی می‌شد. ترسیم بدن انسان و گفتمان زیربنایی آن یعنی کالبدشناسی، مهارت پایه را در اختیار فرد قرار می‌داد و خود از دانش مبتنی بر انسان‌باوری (اومانیسم) کسب اعتبار می‌کرد...