در عنوان هنر پایا نوعی ارزش‌داوری پنهان وجود دارد. صفت «پایا» در این عنوان، خود‌به‌خود، صفات هم‌عنانی را احضار می‌کند، صفاتی همچون: موزه‌ای، کهنه‌شده، مرده و روبه‌زوال؛ به‌این معنا به‌نظر می‌آید که هنر پایا هنری ا‌ست از متن زندگی مدرن به‌دور که گویا به درد هیچ‌چیز جز قرار‌گرفتن در موزه، یا گورستان اشیای عتیقه نمی‌خورد، اما مراد این نوشتار از هنر پایا آن چیزی‌ است که اندیشمندان حکمت خالده به آن عنوان هنر سنتی، هنر قدسی، هنر معنوی یا هنر جاودانه داده‌اند که البته رویکردی یکسر متفاوت با هنر مدرن است. با کاستن از پیش‌فرض‌های ارزش‌داورانه که ازطریق گزینش عناوین خود را آشکار می‌کند، می‌توان بنیاد پژوهش را بر درک الزامات درونی هر یک از این دو رویکرد استوار کرد. ...