از سال 1928 افسانه‌سازی درباره‌ی موراندی تکمیل شده بود. او را هنرمندی گوشه‌گیر تعریف می‌کردند که فقط با سه میز طبیعت بی‌جان خود در اطاق ساده‌اش در بولونیو محدود شده بود. اما من میدانستم که چنین نیست. چطور ممکن بود او را آدمی گوشه‌گیر دانستدر حالی که تقریبا تمام زندگیش را به تدریس در سیستم آموزش دولتی گذرانده بود؟...