تاریخ از نزدیک گسسته به نظر می‌رسد و از دور متصل؛ گاهی هم برعکس. تاریخ هنر ایران به‌طور خاص این‌طور بوده. اگر از دور به انقلاب مشروطه یا انقلاب ۵۷ بنگریم مانند نقاط انفصال قاطع به نظر می‌رسند. هرچه نزدیکتر بیاییم رشته‌های پیوند پیش و پس‌شان بیشتر به چشم می‌آید و کمتر مانند رویدادهایی نامنتظر دیده می‌شوند. از سوی دیگر، دوره‌هایی مانند دوران قاجار یا پهلوی از نزدیک قطعاتی صلب و منجمد جلوه نمی‌کنند بلکه دیده می‌شود که تغییرات‌ اساسی آن‌ها لزوماً در نقاط عطف سیاسی رخ نداده‌ است. ...