«یا متفاوت باشید یا بمیرید». در هنر معاصر ایران بسیاری از هنرمندان ایرانی این حکم بنیادینِ دیگریِ اعظم را خوب فهمیده‌اند و گاه که از رموز جذابیت هنر ایرانی سخن می‌گویند چنین می‌شنویم: « اَشکال مینیاتوری و نقاشی خط برایشان جذابیت دارد، بهتر است آثار اشاره ای به اختصاصات فرهنگی و مشکلات سیاسی ایران داشته باشد ، نباید در موسیقی سنتی هارمونی وارد کرد، موقع اجرا هم باید با پیراهن‌هایی با نقش بته جقه روی زمین نشست، سینمایی موفق است که حاکی از نوعی بدویت و سادگیِ طبیعی باشد، و...». گویا برای بسیاری از هنرمندان این تفاوت باید نوعی دیگر بودگیِ هویتی باشد.

برای دریافت مقاله روی گزینه خرید کلیک کنید