این مقاله به ارتباط هنر دیوید هاکنی با سنت‌های کلاسیک می‌پردازد. جان گریفیتز با بررسی نقاشی‌های متعدد هاکنی که در عین حال به مدرن بودن او اذعان دارد، تأثیر استادان بزرگ کلاسیک همچون کاراواجو، سزان، فریدریش، پیکاسو و... را بر آثار او تحلیل خواهد کرد. او با برشمردن نظریه‌ها و ویژگی‌های هنر کلاسیک همچون بازنمایی، یکپارچگی و هارمونی ارتباط این هنر با نقاشی‌های هاکنی را بررسی می‌کند. به عقیده‌ی گریفیتز دیوید هاکنی اما با تمام این تأثیرات، هنرمندی جدا از هنر مدرن و روز دنیا نشد، بلکه می‌توان ارتباط هنر پاپ‌آرت با هنر کلاسیک و در ادامه با هنر او را به خوبی در آثارش دید، که شاید بارزترین نمونه‌ی آن تأثیر دوربین عکاسی بر نقاشی‌هایش است. از متن:

هنر هاکنی از جهات گوناگون با سنت‌های کلاسیک در ارتباط است. منظور از کلاسیک در اینجا سلسله شیوه های هنری مسیحیان غربی است که از مدل‌های کلاسیک باستان اقتباس شده‌‌اند. این شیوه‌ها اساساً با شیوه‌های قرن بیستمی که مدرن خوانده می شوند تفاوت دارند، شیوه‌های مدرنی که سابقه‌شان در غرب نهایتاً به گرایشات اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 باز می‌گردد و در مجموع "رمانتیسم" نامیده می‌شوند. ...

* اگر به این موضوع علاقه‌مندید، می‌توانید مقاله‌ی «هاکنی و تاریخ هنر» را در اینجا دانلود کنید.