احمد عالی از نگاه کاوه گلستان

احمد عالی با نوآوری‌های خود، زمانی سنت‌ها و معیارهای رایج را شکست و فرو ریخت. که اندیشه فرمایشی غالب برای سوق دادن هنرمندان به سوی تولید آثاری تزئینی بود. و در نهایت خالی از تفکر، سخت در تلاش بود.

در جمع هنرمندان دهه‌های چهل و پنجاه، احمد عالی تنها عکاس، و عکاسی تنها بود.

او با اینکه توانائی فنی بسیاری در نقش ساختن با رنگ و مداد و قلم‌مو داشت. زودتر از دیگران به ابزاری نوین برای گسترده‌تر کردن زمینه تجربیات خود روی آورد. و به زودی، و به سادگی، به زیر و بم فنون عکاسی و قابلیتهای گوناگون آن برای ایجاد نقش و تصویر آشنا و بر آن چیره شد.

آنچه که در این میان بارورتر شد نگاه حساس او بود به زندگی، به شگفتیهای جاری در سادگیهای واقعیت جهان و دنیای اطراف. نگاه عالی، به مفاهیم و مضامینی بود، نه در وراء بلکه در عمق و یا لایه‌های مستور در واقعیت زندگی روزمره.

روشن است که حدود ناچیز و حقیر هنر عکاسی متداول در این دوره از زمان، در این مکان، برای ذهن جستجوگر و پویای عالی، قالبی بود که می‌بایست شکسته می‌شد. احمد عالی به تنهایی دیواره‌های محدود کننده تفکرات کم‌ارزش موجود در زمینه هنرهای تصویری – و مخصوصاً عکاسی – را فرو ریخت. و با موفقیت خود پایه‌گذار روحیه‌ای آزاد و رهایی بخش در هنرهای تصویری ایران امروز شد. طیف وسیع تجربیات، کندوکاوها – و یا به قول خود او «بازی»های او – تمام دربر گیرنده آنچه بود که خود از ابتدا همت به تولید آن کرده بود: تفکر.

تفکر موجود در تصویر تولید شده، و تفکر پرباری که تصویر در بیننده به راه می‌اندازد.

تحلیل و توضیح محتوای آثار احمد عالی فضایی لازم دارد به وسعت طیف و تعداد «بازی»های او.

برای دریافت رایگان مطلب روی گزینه‌ی خرید در زیر تصویر کلیک کنید.