نمایشگاه «جهان پهلوان» پیش و بیش از هرچیز یک پدیدار نمونه‌‌وار است. پدیداری که تمامی ابعاد تاریک هنر اصطلاحاً معاصر ایران را در خود چکیده دارد. نمایشی است که دست هیچ یک از انواع نهادها و بازیگران عرصه هنر از آن بیرون نمی‌ماند. از هنرمندان جوان، گالری، رسانه، و نقش عجیب‌ الخلقه‌ای در ایران به نام کیوریتر گرفته است تا مطرح‌ترین و جدی‌ترین هنرمندان امروز. در نوشته پیش‌رو به سه‌وجه از این کتاب ـ نمایشگاه نظر خواهم انداخت. ابتدا به نقش نمایشگاه‌‌گردان، سپس به انواع دستورالعمل‌های تولید هنر مبتذل (که این نمایشگاه از هر شکل آن تحفه‌ای برایمان دارد.)، و دست آخر به بی‌‌مسئولیتی و بی‌‌اخلاقی‌ای که کم یا بیش تمام طیف هنرمندان ایرانی را در برگرفته است. معضلی فرهنگی که بی‌شک «بزرگ‌ترها» نقش اساسی‌‌تری در آن به دوش کشیده‌اند. ...