«نقاش زندگی مدرن» به قلم تی. جی. کلارک و برگردان ابوالفصل توکلی‌شاندیز است. آنچه می‌خوانید بخش پایانی یا جمع‌بندی كتابی است كه تی. جی. كلارك، مورخ برجسته‌ی هنر، در سال 1984 مورد جریان نقاشی امپرسیونیسم ــ با تمركز بر چهره‌ی مانه ــ نوشت. این كتاب جزو نخستین مطالعاتی بود كه از درك رایجِ امپرسیونیسم به عنوان جریانی صرفاً متمركز بر تجربه‌ی ادراكی دیداری، دركی كه تا اواخر دهه‌ی 70 میلادی دست بالا را داشت (و در ایران نیز روایت غالب بود)، فاصله گرفت و امكان فهم این جریان به عنوان بازنمایی شكل نوی از زندگی شهری مدرن را فراهم كرد.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید. 

بخشی از مقاله:

به نظر نمی‌رسد هیچ‌کدامشان از حس تصویر بهره‌ای برده باشند. این نقاشان به ساختن قطعه‌هایی می‌پردازند؛ خود را به پاره‌ای از ویژگی‌های مشاهده منحصر می‌کنند؛ آن‌ها تنها برخی از زوایای انسانیت را شناخته‌اند، زوایایی که در به تصویر کشیدن انحطاط اخلاقی بیش از همه به چشم می‌آید. این [آثار] بیش از هر چیز، حس زنی فاسد را دارند. از آن‌ها می‌توان اشارات زننده چشم و ابروی دختران فراری را برداشت کرد. این نقاشان به عمد با پریشان‌احوالان همنشینی می‌کنند. البته باید به ایشان هشدار داد که این کار نیز تنها نوعی دیگر از هنرنمایی است. این امور سطحی که خود را بدان مشغول کرده‌اند جنبه‌هایی افراط‌آمیز برایشان در پی دارد که اگرچه انجامش آسان‌تر بوده و نسبت به نظم ساده زندگی بورژوایی در دسترس‌تر است، اما بیان آن بسیار دشوار است چرا که فاقد هرگونه غافلگیری است.

امروزه، به احتمال فراوان نخستین جمله‌ی لمونی به نظرمان افراط‌آمیز می‌رسد؛ یعنی اینکه بگوییم این هنرمندان و دیگران «حس تصویر» ما را چنان تغییر داده‌اند که دشوار بتوانیم تصور کنیم یک منتقد خوب چه حسی دیگری می‌توانست داشته باشد...