[...] امپرسیونیسم اولیه، به زعم شاپیرو، نیرویش را از چیزی فراتر از سرخوشی نقاشانه یا شوقی ساده برای نور و رنگ می‌گرفت. هنر مانه و پیروان او یک «وجه اخلاقی» مشخص داشت، و بیشترین جلوه‌ی این وجه اخلاقی در نحوه‌ای بود که این هنر گزارش واقعیت بصری را با روایتی از آزادی اجتماعی جفت و جور می‌کرد...