این نوشتار متن پیاده‌شده‌ی گفتگوی حرفه: هنرمند با آریاسپ دادبه است. گفتگویی که درباره‌ی اهمیت تأسیس و نقش موزه‌ها در حفظ و بازنمایی میراث فرهنگی و هنری ایران است. دادبه ابتدا از تاریخچه‌ای از تحولاتی که منجر به تأسیس نخستین مجموعه‌های حفظ آثار هنری و سپس موزه‌ها به معنای امروزین آن‌ها شد، سخن می‌گوید. او نمایش آثار هنری برای عموم در دوره‌ی جدید را، که تا پیش از آن در انحصار خواص و اصحاب قدرت بود. عبور از یک مرحله‌ی تاریخی می‌داند. او تلاش می‌کند آن را در سطح جهانی و ایران توضیح دهد.

آریاسپ دادبه تاریخچه‌ی تأسیس موزه‌ها در ایران و تحولاتی که در این نهاد رخ داده است را از احداث «خزائن» در دوره‌ی هخامنشیان دنبال می‌کند. آن را تا تأسیس موزه ملی ایران و موزه‌های موضوعی نظیر موزه فرش و موزه سفالینه و آبگینه پی می‌گیرد. سپس خانه‌موزه‌ها و طرح‌ریزیِ موزه‌های استانی در دوره پهلوی دوم شرح می‌دهد. او به اهمیت ویژه‌ی موزه‌ها به مثابه‌ی نهادهای متولیِ حفظ و نگهداری حافظه‌ی تاریخی و آگاهیِ ایرانیان نسبت به گذشته و میراث فرهنگی و هنری خویش سخن می‌گوید. به گمان او «موزه می‌تواند میراث ما را زنده کند».

برای مطالعه‌ی مقاله‌ی دیگری پیرامون نقش موزه‌ها اینجا را کلیک کنید.

دادبه یکی از مزایای حفظ حافظه‌ی تاریخی را در حصول آگاهی و تسلط هنرمندان به موتیف‌های میراث هنری خویش می‌داند. امری که به گمان او ظهور جریان‌های هنر جدید و نوگرا نیز در گروی آن است. وی در بخش دیگر این گفتگو به مقایسه و متمایز کردن مختصات میراث فرهنگی و هنری ایران و دیگر جوامع آسیایی و اروپایی می‌پردازد. این مقایسه بر اساس تفاوت موزه‌هایشان است. و تفاوت آثاری که در آن‌ها نگهداری می‌شود. آریاسپ دادبه همچنین یکی از کارکردهای مهم دیگر موزه‌ها را در به نمایش گذاشتن آثار و فراهم آوردن مستندات می‌داند. مستنداتی مبنی بر وجود موتیف‌ها و درون‌مایه‌های مشترک در میراث هنری اقوام مختلف حوزه‌ی ایران فرهنگی می‌داند. مستنداتی که خود شاهد و مؤید وجود مراودات فرهنگی گسترده میان این مردمان است. مراوداتی که در طول تاریخ و عرض جغرافیای این حوزه‌ی تمدنی است.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.