این جستار به بررسی زندگی هنری و آثار ویلهلم هامرس‌هوی (1864-1916)، نقاش مشهور دانمارکی، می‌پردازد. نگارنده روایت خود از زندگی هامرس‌هوی را با مرگ هنرمند و بازتاب آن در مطبوعات و فضای هنری اروپای اوائل قرن بیستم آغاز می‌کند و سپس می‌کوشد تا با شرح مختصری پیرامون شخصیت او، به تحلیل فضاهایی که هنرمند در آثارش خلق کرده است دست بزند. نگارنده به این منظور، ضمن ارائه‌ی شرحی مختصر از زندگینامه‌ی شخصیِ هنرمند، دوران آموزش حرفه‌ای نقاشی هنرمند از سن هشت سالگی تا تحصیل او در مدارس مطالعاتی مستقل را به اختصار مرور می‌کند، و سپس به تحلیل آثار و سبک هنریِ ویژه‌ی او، از اولین اثر مهم هنرمند در سن بیست و یک سالگی با عنوان پرتره‌ی دختر جوان (1885)، تا دوره‌ی متأخر کاری‌اش، می‌پردازد. عمده‌ی تمرکز این نوشتار بر آثار هامرس‌هوی از نیمه‌ی دوم دهه 1880 و دهه‌ی 1890 است که آثارش بر موضوعات جدید شامل فضاهای داخلی، پرتره‌های همسرش ایدا، و سپس نقش‌مایه‌های معماری مترکز می‌شود. علاوه بر آن نگارنده موضع مخالف هامرس‌هوس نسبت به نقاشی مدرن معاصر او در اروپا و واکنش‌هایش علیه جریان‌های هنر پیشرو که با اقامت کوتاه مدت او در پاریس و سپس سفرهایش به دیگر کشورهای اروپایی شکل گرفت، را شرح می‌دهد. همچنین نگارنده علاوه بر ترسیم فضای ذهنیِ هنرمند با اتکا بر ترکیب‌بندی‌های آثار او، برای آشنایی بیشتر خوانندگان با موضع و رویکرد هنرمند نسبت به ژانر هنری‌اش، در فرازهای مختلف متن نقل قول‌هایی از او می‌آورد.