موکاروفسکی در سال ۱۹۳۴ به معضلاتی اشاره کرده بود که در فقدان درک نشانه شناختی گریبانگیر نظریه پردازان هنر می‌شد. «این وسوسه که هنر چیزی جز یک ساختار فرمی ناب نیست». امروزه، تمایل به کاربست نظریه‌ی نشانه‌شناختی در هنرهای تجسمی، با تمرکز بر زندگی درونی ابژه‌ی خود پاینده، به راحتی توانسته است «زبان شعر» را به جریان محوری نقد فعلی «مدرنیسم» پیوند دهد.