یکی از بحث‌هایی که درباره هنر نوگرای ایران مطرح می‌شود، مسئله نسبت‌ آن با سنت و گذشته است، و چه‌قدر و چه‌طور ایرانی بودن این گذشته. بعضی از هنرمندان نوگرا، همچون بهمن محصص یا منوچهر یکتایی، زبان نوگرایی را در پیوند با واژگان جهانی هنر یافتند نه تأکید بر هویت فرهنگی و ملی، و اگر انعکاسی از هویت ایرانی در آثارشان هست در لایه ناخودآگاه است، نه در سبک و فرم. ایرانی بودن اگر هم در لحن آثارشان باشد، در عناصر آن نیست.