آیا در شرایط تاریخی ما امکان تحقیق چیزی نو وجود دارد؟ آیا می‌توان امید داشت که آینده در زیست جهان تاریخی ایران اواخر سده‌ی چهارده پتانسیل تازه‌ای در خود داشته باشد، یا باید آینده را در گذشته بجوییم و به بازسازی مسیری که دیگران پیموده‌اند بپردازیم؟ مجید اخگر در این مقاله به پرسش «ماندن یا رفتن» نگاهی تحیلی ـ شناختی داشته است. او با کمک از آرای فیلسوف ایتالیایی ـ یونانی، نیکولاس کومپریدیس، ابتدا مفاهیمی چون فرهنگ، تخیل و فرم جوامع را از لحاظ لغوی توضیح خواهد داد و سپس با نگاهی جامعه‌شناختی این مفاهیم را در بستر جامعه بررسی خواهد کرد و با مثال‌های در سطوح گوناگون تاریخی و اجتماعی رفتن یا ماندن را تعبیر خواهد کرد. از متن:

پرسش "ماندن یا رفتن" را هم می‌توان در سطحی عینی و به‌اصطلاح تحت‌اللفظی در نظر گرفت و هم دركی مفهومی‌تر یا استعاری‌تر از آن داشت، و هردوی این موارد نیز البته در جای خود در خور بررسی جدی هستند. در معنای گسترده‌تر، البته ماندن و رفتن دلالت مكانی یا جغرافیایی خود را به‌تمامی از دست نمی‌دهد، اما دیگر پیش‌شرط پاسخ‌ ما محسوب نمی‌شود. در این معنا، می‌توان اینجا بود و "نماند"، یا رفت اما در اینجا "بود".