ما دنیا را از طریق آنچه می‌بینیم می‌شناسیم: از میان یک پنجره، در یک قاب، روی یک پرده. ازآنجاکه بیشتر وقت خود را با خیره‌ شدن به قاب سینما، تلویزیون، رایانه، و نمایش‌گرِ دستی ـ «پنجره‌هایی» پُر از تصاویر متحرک، متن‌ها، نمادهای تصویری، تصاویر گرافیکی سه‌بُعدی‌ـ‌‌ می‌‌گذرانیم، چگونگی قاب‌بندی شدن دنیا می‌تواند اهمیتی برابر با محتویات درون قاب داشته‌باشد. ...