“گفتاری که میشنوید متن مقالهای به قلم بابک احمدی با عنوان «فضای روشنفکری دههی ۴۰، هوای تازه» است که در شمارهی ۱۸ مجله، ویژهنامهی «عصر تجدد» در سال ۱۳۸۵ به چاپ رسیده.
در این مقاله بابک احمدی به دو پرسش مهم میپردازد:
۱) چرا در دههی ۱۳۴۰ شمسی در فضای فرهنگی ایران کارهای روشنفکرانهی جدی و نوآوریهای چشمگیری در گسترهی گفتمانهای گوناگون شکل گرفتند؟ ۲) قدرت و ضعف این کارهای روشنفکرانه چه بود؟