37
فسیل زمان / دایدو موریاما / آرزو مختاریان
یک عکس بود.
بیشترش نور آفتاب دیده بود و سایه روشنش مثل این بود که پودر سفیدی روی صفحه پاشیده باشند. عکس در جای وسیعی گرفته شده بود و نور تندی داشت. به نظر می رسید این صحنه بیروح حیاط باشد. مرز میان زمین و آسمان محو بود، انگار که آفتاب، دو جهان را در هم ذوب کرده باشد...