نظریه‌ی اصلی فتیشیسم محصول جنبش فکری‌ای در اروپای قرن هجدهم بود که معمولاً از آن به عنوان روشنگری یاد شده است. این جنبش فکری به یک باور خاص مشروعیت بخشیده: این‌که هنرهای زیبا و قضاوت زیبایی‌شناختی حوزه‌ای خودبسنده از تجربه‌ی انسانی را شکل می‌دهند. ویلیام پیتس در این مقاله با شرح مفاهیمی چون فتیشیسم، زیبایی‌شناسی (استتیک) و توتمیسم، و با اشاره به زمان شکل‌گیری‌شان سعی کرده نگاهی جامع به این مقوله داشته باشد. به گفته‌ی او این واژه‌ها معرف تلا‌ش‌های فلسفی برای نظریه‌پردازی در خصوص فرایندهای ذهنی و نمودهای اعتقادی خاص، ویژه‌ی رابطه‌ی مستقیم ذهن ادراک‌کننده با مادیت حسّانی هستند. به زعم او فتیش پرستش مستقیم اشیای مادی‌ـ ‌‌زمینی خاص به عنوان اشیایی است که بدان‌ها قصدیت شبه‌مشخصی و قوای الهی اعطا شده است که قادر به برآوردن امیال و خواهش‌های دنیوی هستند.

پیتس در مقاله‌ی خود سعی کرده این مفاهیم را از نگاه فیلسوفانی چون کانت در دو کتاب «ملاحظاتی در باب احساس امر زیبا و امر والا» و «نقد قوه‌ی حکم» و دیگر روشنفکران اواخر قرن هجده و اویل قرن نوزده همچون هگل و دیگران گسترده‌تر بررسی کند.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.