فاطمه ولیانی در مقاله‌ی «غربت قریب» به تفاوت دو واژه‌ی مهاجر و مسافر پرداخته است. به عقیده‌ی او مهاجر مسافر نیست. حرکت مسافر حرکتی آزادانه و اختیاری‌ست. سرزمین خود را بی‌حس تأسفی ترک می‌کند تا از آنچه مأنوس و مألوف است، از عادات و علایق خود بگسلد و به ناشناخته‌ها روآورد؛ دیگری را کشف کند. اختیار مؤلفه‌ی اصلی سفر است. مهاجر اما اسیر وضعیتی است که از اختیار او بیرون است. او به واسطه‌ی مجموعه شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی‌ای که از بیرون به او تحمیل شده است خود را از رفتن ناگزیر می‌بیند. مهاجرت حالا موقعیتی است که کل جهان را فرا گرفته، مهاجرانی که در تلاش‌اند همچون مسافران نباشند و با جامعه‌ی تازه پا نهاده به آن به یک رنگ درآیند، و هویت و وابستگی‌هایی جدید پیدا کند.