Menu
مقاله «عکس‌ها همگی از خورشیدند»، درباره نور در برخی از آثار اوتا بارت(Uta Barth) می‌باشد. نور در عکس‌های اوتا بارت از وابستگی خود به ابژه رها می‌شود. هرچند چشمان بارت همچون اگلستون به زمین، گوشه و کنار و نزدیک به چیزهاست و هرچند چون او شیفته‌ی زوایای هرروزه و دم دستی و نگاهی صمیمی و خودمانی است، مانند او چیزی را هدف قرار نداده است. درواقع در عکس‌های بارت نور نه به واسطه‌ی ماهیت همیشگی خود، یعنی تعریف‌کردن یا تأکید‌کردن بر چیزی یا فضایی، بلکه به علت ماهیت کارکردی خود اهمیت می‌یابد. عکس تا کجا نسبتی را با واقعیت برقرار می‌سازد و نور چه نقشی در نمایاندن آن دارد؟ نور به حرکت و تغییر وابسته است، به گذر و انتظار، گذر تا لحظه‌ی محو شدن بر دیوار یا گسترده‌تر شدن. نقش نور در ایجاد توهم بصری در ترکیب‌بندی‌های نور روی سفید بارت بیشتر و بسیار ظریف‌تر حس می‌شود.
آنها دیگر در کادرهای متوالی پشت هم نمی‌آیند و سکونی هندسی چون نقش‌های پیت موندریان در خود دارند. اما همان‌طور که لاسلو موهوی نادی گفته است. اگر اهمیت نقاشی انتزاعی به رنگدانه‌ها باشد در عکاسی به نور و دستکاری‌های نور است. ترکیب‌بندی‌ها از دل تلفیق سنت فرمال نقاشی‌های انتزاعی و توجه به نور و بازی‌های آن در سنت فتوگرام برآمده‌اند. این عکس‌ها بیشترین شباهت را به فتوگرام پیدا کرده‌اند. فضای خالی روبه‌رو همچون سطح حساس‌به‌نور شده که بدون حضور دوربین مستقیم با نور در ارتباط است. عکس‌های بارت همچون نقش‌هایی از خیال زیبا و چشم‌نوازند. گفتن از آنها بدون اشاره به کیفیت تغزلی‌ای که نور به آنها بخشیده حرفی ناتمام است. آنها، همان‌گونه که گذر زمان را می‌نمایانند، در نگاه ما نیز ساکن نیستند و در ذهن و خیال‌مان شناورند. گذر زمان ما را به گذشته می‌برد و در حس‌مان در لحظه غرق می‌سازد.
برای مطالعه‌ی سایر مقالات پیرامون اوتا بارت اینجا را کلیک کنید.
بخشی از متن:
عکس‌های اوتا بارت از پی سنتی طولانی از توجه به نور در عکاسی برآمده‌اند. هرچند نور عامل اصلی در ثبت عکس است، با نگاهی به عکس‌ها در طول تاریخِ این رسانه می‌توان پی‌برد که بعضی از آنها، به شیوه‌هایی گوناگون، به نور توجهی خاص نشان داده‌اند. در این خیل، آثار اوتا بارت از تازه‌ترین این شیوه‌هاست. شیوه‌ای که گاه در تضاد با ـ و گاه در راستای ـ شیوه‌های دیگر شکل گرفته و نگاه جدید و خاص خود را به نور بیان می‌کند.
