عکاسی منظره احتمالاً بیش از عکاسی پرتره ریشه در زبان نقاشی آکادمیک و سنت‌های هنر منظرپردازی دارد که در سده‌های هجدهم و نوزدهم به تکامل رسید. استفاده تالبوت از "کمرا لوسیدا" و کوشش او برای ترسیم یک صحنۀ منظره در سوییس، نشانگر توجه به موضوع اصالت در نمایش مکانی خاص و نیز حاکی از تأکید بر رابطه نزدیک نقاشی و عکاسی در به تصویر کشیدن منظره است. عکاسی در زمانی به ظهور رسید که نقاشان، واقع‌گرایی نوینی از نوع آثار مکتب باربیزون را می‌جستند و فرهنگ‌های غربی نیز آگاهی جدیدی نسبت به فرایندهای دنیای طبیعی بنا می‌نهادند. این همان چیزی بود که جان راسکین آن را "علم توجه به اشیاء" می‌نامید.