عکاسی تاریخی طولانی و پر افت و خیز در روزنامه‌نگاری یا ژورنالیزم غربی دارد. عکاسی، به رغم حضور کاملا آشکارش در نشریات روزانه و هفتگی قرن گذشته، به ندرت به صحنه‌هایی که قرار است در آنها مورد بحث تحقیق و تفکر قار گیرد، اجازه‌ی ورود می‌یابد. تا وقتی که تمایز بین اطلاعات و سرگرمی برقرار است، یا در مقابل جذابیت‌های سبک و پیش‌پا افتاده‌ای امور مردم‌پسند، از خمیرمایه‌ی جدی ژورنالیزمی دفاع می‌شود که برای خوانندگان روشنفکر جذابیت دارد، عکاسی در زمره‌ی عناصر مردم‎‌پسند قرار خواهد گرفت، از قلمرو نشریات جدی عید خواهد شد.