موضوع این یادداشت قاب‌های بابک گلکار است که آن‌ها را با عنوان «ضمایم» نمایش داده است. موضوعات کار گلکار غالباً برگرفته از تجزیه و تحلیل شرایط فضای ارتباطی معاصر است که بر اغلب انسان‌ها مسلط شده ‌است. قاب‌هایی که ارجاعات متعدد نشانه‌شناختی و نمادین به قدرت‌های نهادین جوامع دارد. عباس دانشوری در این نقد از نگاه فیلسوفانی همچون کانت و دریدا به مضمون قاب بهره می‌گیرد. مبنای تحلیل نویسنده بر آثار بابک گلکار، به حاشیه راندن هنر و مزیت دادن به ساختارهای نهادی گوناگون است. قاب‌های گلکار تنها اشاراتی نمادین نیستند. آنها در بطن خود به قدرت‌های نهادین اشاره می‌کنند، اشاره‌ای که بی‌شباهت به آثار کریستوا نیست.