جریان‌های فکری قادرند میزانی کافی از ارتفاعِ آب ایجاد کنند تا منتقد بتواند ایستگاه تولید نیرویش را بر پایه‌ی آن مستقر سازد. در خصوص سوررئالیسم، شیبِ لازم محصولِ تفاوت سطح فکری میان فرانسه و آلمان است. آنچه در 1919 در فرانسه، در حلقه‌ی کوچکی از اهل ادب سربرآورد _ بهتر است همین‌جا مهم‌ترین نام‌ها را بیاوریم: آندره برتون، لوئی آراگون، فیلیپ سوپو، روبر دِسنوس، پل الوآر_ احتمالاً نهر باریکی بوده است که از ملالِ مرطوب فرانسه‌ی ما‌بعد جنگ و واپسین نم‌های دکادنس یا انحطاط فرانسوی تغذیه می‌کرده است.
