هرچند که هنر بیان تجسمی عاطفه‌ی زیبایی شناختی ماست، نمی‌توانیم از این نتیجه بگیریم که هنر صرفا "بیان زیبایی‌شناختی احساس‌های ذهنی ماست." منطق ایجاب می‌کند که هنر بیان تجسمی کلیت وجود ما باشد: بنابراین، هنر باید در عین حال نمود تجسمی امر غیر شخصی نیز باشد، یعنی نقطه‌ی مقابل مطلق و نیست کننده‌ی احساس های ذهنی. به عبارت دیگر، هنر باید بیان مستقیم امر کلی در ما باشد یعنی امر فردی که تکرار و از نو زاده می‌شود.