همانند عکسهای بخصوصی که توسط رابرت مپل تورپ و اندرس سرانو گرفته شده‌اند. تصاویر تهیه شده توسط سالی مان از فرزندانش که در حال بزرگ شدن در ویرجینیا هستند نیز به دلایل متعددی (که ربطی به کیفیت و چگونگی کار ندارد) شناخته شده هستند.

نمایش تصاویر سالی مان از معصومیت و تجربه (تجربۀ مربوط به زندگانی) با نگرانی‌های گسترش یافته موجود در جامعۀ آن زمان در قبال مسائل جنسی همزمان گشت. که عامل آن را انتقادهای اخلاقی جناح راست و همچنین نگرانی‌های اجتماعی در قبال فرزندان و جنبه‌های اروتیک می‌توان دانست.

در پی هیاهوهای بعدی، صداقت و استحکام موجود در تصاویر «مان» - البته بدون در نظر گرفتن ظرایف شعرگونۀ آنها – اغلب کم‌رنگ گشتند.

اما امروزه، بدنام بودن می‌تواند بخوبی شهرت باشد (و حتی گاهی اوقات سودآورتر). بنابراین او و کارهایش با وجود اظهارات تندی که می‌گفتند (مثلاً اینکه سری کارهای مربوط به خانواده نزدیک، نشانگر شیوۀ بدی از انجام وظیفۀ مادری است)، گسترش و نمو پیدا کردند.

و حالا نوبت به مجموعۀ «سرزمین مادری» می‌رسد. نمایشی از عکسهای مربوط به مناظر جنوب امریکا.

شاید این به نوعی عزیمت از کارهای اولیۀ «مان» به حساب بیاید. ولی بیشتر یک بازگشت به نظر می‌رسد.

یکی از نقاط قوت موجود در پرتره‌های وی، روشی است که او فرزندانش را در ارتباط با منظره قرار می‌دهد. اغلب به همان اندازه، مناظری «بدون شکل» را بوجود آورده است.

مجموعۀ سرزمین مادریِ سالی مان، دو سری مجزا است. البته در عین حال مربوط به هم. دو مجموعه از عکس‌های سیاه و سفید. یکی «ویرجینیا» 96-1992، و دیگری جورجیا 1996 می‌باشد. تصاویر ویرجینیا (همه بدون عنوان، با قطع چاپ 38 x 30 اینچ و بصورت پرس خشک روی شاسی) اغلب تاریک و شامل مناظر حاصلخیز می‌باشند. ...

برای دریافت رایگان مطلب روی گزینه‌ی خرید در زیر تصویر کلیک کنید.

برای مطالعه‌ی بیشتر پیرامون سالی مان اینجا کلیک کنید.