فروید می‌گوید:«بیمار چیزی از آن چه فراموش و یا سركوب كرده به یاد نمی‌آورد ولی آن را اجرا می‌كند. او آن را نه به عنوان یك خاطره كه به مثابه یك كنش بازتولید می‌كند. او آن را تكرار می‌كند، مسلما بدون این كه بداند در حال تكرار آن است.» هدف از نوشتن این یادداشت نه خاطره بازی است و نه بازگشایی عقده‌های هشت ساله، كه نوشتن به قصد فراموش نكردن است. كه فراموشی منجر به تكرار می‌شود. یكی از تفاوت‌هایی كه در مقایسه قبل و بعد از این هشت سال از نظر دور نمی‌ماند كاهش همبستگی اجتماعی است. البته این فرضیه كه در هشت سال گذشته همبستگی اجتماعی رو به كاهش بوده و حتی تا مرز فروپاشی اجتماعی نیز پیش رفته است را باید جامعه‌شناسان با مطالعات روشمند بررسی كنند. با این حال از منظری شخصی سعی می‌كنم نشان دهم كه در این هشت سال چه بر من و احتمالاً بسیاری چون من گذشته است. ...
