ویلیام برانک شاعر، در یک جمله، آنچه را که بیشتر شاعران به آن باور دارند، چنین بیان می‌کند: "اندیشه‌ها همواره ره به خطا می‌برند." این باور، به توضیح موقعیت متزلزل هنرمندان در آکادمی، این جایگاه عقاید و اندیشه‌ها، کمک می‌کند. ویلیام کارلوی ویلیامز، تنها راه‌حل که دست‌کم از دیدگاه یک هنرمند قابل قبول است، چنین صورت‌بندی می‌کند: "هیچ اندیشه‌ای، مگر آنچه در [ظاهر] اشیاء تجلی می‌یابد، وجود ندارد." تعمیم و کلیّت بخشیدن [به اندیشه‌ها] روا نیست، مگر آنکه از مواردی خاصّ، از شواهدی ملموس، و از اشیاء سربرآورندو پیش چشم‌مان شکل گیرند.