بیابان ادامه‌ی حیات است. بیابان نقطه‌ی تلاقی آغاز است و پایان. این جا تلاش و اضمحلال بیش از آنکه نتیجه‌‌ی تجزیه‌ی زمین قابل کشت و شوریِ خاک باشد، حاصل تحلیل رفتن فزاینده‌ی آن چیزی است که ژئوسفِر را می‌سازد که سخت تناقض آمیز است...