در تاریخ هنر اغلب اتفاق می‌افتد که بعضی واقعیت‌ها و شرایط مدت‌ها پیش از شکل‌گیری مفاهیم و تئوری‌هایی که مبنای طبقه‌بندی [و تحلیل] قرار می‌گیرند، عملاً در تجربه زیبایی‌شناسانه وجود داشته‌اند. تفکر آکادمیک، معیارها و قواعد خاص خود را دارد و از تحولات جهان هنر عقب می‌ماند، در حالی که جهان هنر به زندگی هرروزی بسیار نزدیک‌تر است و به همین دلیل از جهان آکادمیک پیش می‌افتد. در مورد آثار طبیعت بیجان هم، چنین وضعی پیش آمد. این گونه خاص نقاشی، چه در فرم و چه در محتوا، پدید آمده بود و نخستین نقطه اوج ظهور و بسط خود را پشت سر گذاشته بود درحالی که هنوز به عنوان یک ژانر، نامی بر آن ننهاده بودند.