سخن گفتن از یک دهه و طرح تمام پیچیدگی‌های ممکن آن ذیل چارچوبی کورنولوژیک، پیشاپیش کار دِمُده و در عین حال بی‌فایده‌ای به نظر می‌رسد، نوعی یکدست‌سازی را در خود دارد و از همان آغاز می‌تواند همه‌ی ایده‌های مطرح شده در یک متن را مسئله‌دار کند. هرچند هر روایتی از تاریخ، خطر قسمی تقلیل‌گرایی و ساختی تک‌ساحتی را همراه دارد، اما دهه‌بندی‌های کلاسیک بر مبنای اعداد چون 40، 50، 60 و در این‌جا 70 این مسئله را بیشتر نمایان می‌کند. پس باید دلیل این انتخاب را علی‌رغم چنین خطر بالقوه‌ای روشن کرد.