نوشتن کدام نامه پرهیبِ لکنتی گمشده را در بطن فرستنده برملا نمی‌کند؟ اگر درآغاز بنویسم:

«این نامه برای تو نیست؛ گیرنده‌اش تو هستی، یقیناً، اما مخاطبش تو نیستی»، چقدر خود را از کلمات آغازینِ قطب مخالف دور کرده‌ام:«این نامه صرفاً خطاب به توست، گیرنده‌اش اما، بی‌گمان، تو نیستی»؟...