در آغاز قرن بیستم، پوشاک راه خود را به دنیای عکاسی باز کرد. هدف آن بود که با نمایش آن در دنیای آرمانی شده، که به مدد رسانه عکاسی خلق شده بود، به فروش هرچه مؤثرتر آن کمک شود. این عکاسیِ به اصطلاح [مُد]، خیالی جمعی را پدید آورد که در بمیادی‌ترین لایه‌هایش متکی به شیوه‌ی نگاه اکثریت جامعه به نقش زنان بود. این دنیای خیالینِ برساخته از افسون و زیبایی، تجربه‌های تازه‌ی زیبایی‌شناختی و گرایش‌های عکاسانه گذرایی را به دنبال داشت که ترفندهای بصری (نورب) و ارجاعات سبک‌شناختیِ وام گرفته از رپُرتاژ، رئالیسم و سوررئالیسم را به خدمت می‌گرفت...