در روایتِ مشهوری پیرامونِ تحلیلِ نشانه‌ شناختیِ عناصرِ فرهنگی، رولان بارت در آرایشگاه نظرش به عکسِ روی جلدِ مجله «پاری ماچ» جلب میشود: تصویری بسته از سربازِ سیاهِ فرانسوی که عناصرِ نشانه‌ شناختی‌اش از پسِ «ایدئولوژیِ بورژوازی» چیزی فراتر از تصویرِ پسری جوان است در جامه سربازی. او به پرچمی سلام می‌دهد که همه را، از هر رنگِ پوست و مرامی تحتِ لوای خود گرد آورده و آزادیِ احترام به پرچم را (پرچمی که در عکس غایب است) به عنوانِ مجازی مرسل به آن‌ها ارزانی داشته است. یعنی جزئی که تمامِ ملیت، هویت، نژاد و... را در خود خلاصه کرده و به کل تقدیم می‌کند...