تزوتان تودورف مقاله جذاب خود «پیش در آمدی بر حقیقت‌نمایی» را این‌گونه آغاز می‌کند:« روزی پانصد سال پیش از میلاد، در سیسیل، دو نفر بگومگوی‌شان شد و کارشان به زد و خورد کشید. فردای آن روز هردو به دادگاه فراخوانده شدند تا محکمه دربارۀ گناه و بی‌گناهی‌شان تصمیم بگیرد. اما چگونه؟ داوران زد و خورد را به چشم خود ندیده بودند و از این‌رو از حقیقت و چند و چون آن بی‌خبر بودند. حواس به کار نمی‌آمد و تنها راه گوش سپردن به روایت هریک از شکایت‌کنندگان از چگونگی زد و خورد بود.