«دمی بیاسای» عنوان نمایشگاهی از کتایون کرمی در گالری طراحان آزاد است. غزاله هدایت در این یادداشت به توصیف این نمایشگاه می پردازد. او با ارائه نشانگان این نمایشگاه از جمله تصاویر روبروی هم، شاقول هایی که در مرکز آویزان شده‌اند به نشانه شناسی اثر کتاوین کرمی می پردازد. تصویری شاعرانه از نمایشگاه با عنوان «دمی بیاسای، عکس‌هایی که خاموش ماندند».

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید. 

برای دیدن تمام مقالات غزاله هدایت اینجا را کلیک کنید.

بخشی از مقاله پیرامون نمایشگاه کتایون کرمی:

آن‌جا نشسته است و چشم‌هایش از هر سو به ما می‌نگرند. آرام است یا تمنای آرمیدن دارد، نمی‌دانم. کتایون کرمی با دوربین دیجیتال عکسی از تصویر زنی داخل دوربین بزرگ گرفته است.آن‌ها را روی شیشه،آینه‌ای، چاپ کرده است، شیشه را چرخانده است تا لایه‌ی بیرونی هم شیشه‌ی قاب باشد هم محافظی برای تصویر.

تصویری واحد، چهار تکه شده و هر کدام از این تصاویر، مجزا چاپ و قاب شده‌اند. این چهارعکس یکسان با اندک شکستگی‌های متفاوت، یکی پس از دیگری بر دیوار نصب می‌شوند و در نهایت چهار دیوار گالری را پر می‌کنند. یکی هم بر زمین آرمیده است تا در انتظار افتادن شاقول‌ها بیدار شود و بر دیوار بنشیند. باریدنِ بارانِ این شاقول‌ها به دست ما بینندگان است. هر کدام از ما می‌توانیم نخ این شاقول‌ها را در دست بگیریم، آن‌ها را رها کنیم ، ببارانیم و جان عکس‌ را بگیریم. ...