«سال­هاست که دوربین کاندیدا هوفر از آدم­ها روی برگردانده و فضاها و مکان­های داخلیِ خالی از حضور جسمانی بشر را آرام می­نگرد. این مکان­ها اما پر است از رد و نشان تاریخی و فرهنگی همین بشر. به گفته­ی خود هنرمند، این روی­گردانی برای پرهیز از خصلت تجاوزگرانه­ی دوربین در نفوذ و رسوخ به حریم انسان­هاست. اما چرا او این اندازه در مکان­هایی ایستاده که مکان هندسی  انباشت و بایگانی فرهنگ و تاریخ بشر است؟ در این انباشت فرهنگ در پی چه بوده است؟» نگارنده می­کوشد در این نوشتار کوتاه با خواندن کارهای کاندیدا هوفر، در جهت پاسخ به این پرسش­های بنیادین گام بردارد.

برای دریافت رایگان مقاله روی گزینه‌ی خرید زیر تصویر کلیک کنید.

بخشی از متن:

سال‌هاست که دوربین کاندیدا هوفر از آدم‌ها روی برگردانده و فضاها و مکان‌های داخلیِ خالی از حضور جسمانیِ بشری را آرام می‌نگرد. این مکان‌ها اما پر است از رد و نشان تاریخی و فرهنگیِ همین بشر. این‌که چرا هوفر از آدم‌ها روی چرخانده، شاید بتوان پاسخی برای آن پیدا کرد ــ جایی انگار خواندم که خودش گفته این روی‌گردانی برای پرهیز از خصلت تجاوزگرانه‌ی دوربین در نفوذ و رسوخ به حریم انسان‌ها است. اما چرا او این اندازه در مکان‌هایی ایستاده که مکانِ هندسیِ انباشت و بایگانیِ فرهنگ و تاریخ بشر است؟ در این انباشتِ فرهنگ در پی چه بوده است؟ به گمانم در خواندنِ کارهای هوفر این یکی از پرسش‌های بنیادینِ پیش روی ما است. ...