سال‌هاست که دوربین کاندیدا هوفر از آدم‌ها روی برگردانده و فضاها و مکان‌های داخلیِ خالی از حضور جسمانیِ بشری را آرام می‌نگرد. این مکان‌ها اما پر است از رد و نشان تاریخی و فرهنگیِ همین بشر. این‌که چرا هوفر از آدم‌ها روی چرخانده، شاید بتوان پاسخی برای آن پیدا کرد ــ جایی انگار خواندم که خودش گفته این روی‌گردانی برای پرهیز از خصلت تجاوزگرانه‌ی دوربین در نفوذ و رسوخ به حریم انسان‌ها است. اما چرا او این اندازه در مکان‌هایی ایستاده که مکانِ هندسیِ انباشت و بایگانیِ فرهنگ و تاریخ بشر است؟ در این انباشتِ فرهنگ در پی چه بوده است؟ به گمانم در خواندنِ کارهای هوفر این یکی از پرسش‌های بنیادینِ پیش روی ما است. ...