شهلا حسینی در دوره‌های مختلف کاری‌اش طیف گسترده‌ای از مدیوم‌ها همچون طراحی، نقاشی، اسمبلاژ و چیدمان را امتحان کرده است. تم اصلی کارهای او را نیز انسان و ساخته‌هایش، طبیعت و عناصرش تشکیل می‌دهند. در این مقاله ثمیلا امیرابراهیمی نگاهی به طراحی‌های او داشته و آ‌ن‌ها را دقیق‌تر بررسی کرده است. طراحی از همان ابتدای فعالیت شهلا حسینی و دهه‌ی 50 با او همراه بوده، طراحی‌هایی از مدل‌های زنده با خطوطی مواج و سایه‌روشن‌های مخصوص به شهلا حسینی. در دهه‌ی 70 با تغییراتی در پرداخت طراحی‌ها، توجه به جزئیات بیشتر نسبت به کلیات، و اضافه شدن پدیده‌های طبیعی چون صدف و مروارید و برگ‌ها در کنار مفتول‌ها و سنجاق‌ها، سبک او تغییر مسیر می‌دهد، و هویت اشیا دیگر بخشی از هویت آثار هنری او می‌شوند. به اعتقاد امیرابراهیمی، شهلا حسینی همواره هنرمندی بوده که هیچ‌گاه خود را محدود نکرده. در تحلیل او از آثار اخیر شهلا حسینی که حالا دیگر مداردرنگی و ماژیک هم آن‌ها را همراهی می‌کنند این ویژگی را بارزتر خواهیم دید.