بی‌پروایی و صلابت آثار سالی مان، احتمالاً در هیچ‌جا آنقدر صریح و آشکار نیست. که بر روی جلد اولین مجموعۀ عکس او (دوازده سالگی: پرتره‌های دختران جوان) در سال 1988 دیده می‌شود.

تصویر روی جلد نوعی پرترۀ دو نفره است. دختری در جلوی دیوار خانه‌ای با روکش چوب در کنار یک صندلی ایستاده که روی آن عکسی بیضی شکل و پاره‌ای از دختری دیگر، متعلق به زمانی دیگر، تکیه داده شده.

دختری که در عکس قدیمی است، پیراهنی چین‌دار پوشیده گل سری بر موهایش دارد و حالتی جدی، خشک و نسبتاً اخمو در چهره دارد. که عکاسان قرن نوزدهم به طور معمول در سوژه‌های جوانشان القاء می‌کردند. دستانش (دختر درون عکس قدیمی) محکم و با حالتی شبیه به اینکه می‌خواهد از خود مراقبت کند، بصورت ضربدری بر روی شکم قرار گرفته.

برعکس او دختر واقعی، خود را به راحتی در مقابل نگاه موشکافانۀ عکاس قرار داده است. او در حالی که یک شلوار کوتاه و تی‌شرت به تن دارد با حالتی از آرامش و اطمینان ایستاده است. پاهایش را از هم باز گذاشته. پهلویش را به یک طرف داده. و بازوی کشیده‌اش صندلی را که عکس بر روی آن قرار دارد گرفته است.

از آنجایی که تصویر دختر توسط کادری که «مان» انتخاب کرده از سینه به بالا و زانو به پائین حذف شده، ما قادر به دیدن حالت چهرۀ او نیستیم.  ولی نیازی هم به این کار نداریم زیرا حالت بدن به قدر کافی گویا هست.

نقطۀ تمرکز تصویر نحوۀ ایستادن دختر و شکل بدنش است. (که تقریباً می‌توانید آن را به جای صورت دختر فرض کنید.) که به پارچۀ کشی و نرم لباس دختر فشار می‌آورد. و باعث ایجاد شعاعی از چین‌های روی لباس شده که ظاهر یک تندیس یا بنای تاریخی را تداعی می‌کند. منظره‌ای بیادماندنی، کمی خجالت‌آور و ...

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.